ruch wahadłowy

См. также в других словарях:

• wahadłowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z wahadłem, posiadający wahadło : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zegar wahadłowy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wahadłowy — «dotyczący wahadła, zwłaszcza: zaopatrzony w wahadło; działający tak, jak wahadło» Zegar wahadłowy. ∆ Drzwi wahadłowe «drzwi odchylające się swobodnie w obie strony» ∆ Ruch, przewóz, transport, rejs itp. wahadłowy «ruch, przewóz itp.,… …   Słownik języka polskiego

• kołysać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, kołysaćyszę, kołysaćysze, kołysaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ruszać czymś jednostajnie, monotonnie, powtarzać jakiś ruch; bujać, huśtać, chwiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiatr …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na …   Słownik języka polskiego

• zakołysać — dk IX, zakołysaćyszę, zakołysaćyszesz, zakołysaćysz, zakołysaćał, zakołysaćany «wprawić coś w jednostajny, monotonny ruch, poruszyć czymś ruchem wahadłowym, powtarzającym się; zahuśtać» Zakołysać dziecko do snu. Wiatr zakołysał drzewami.… …   Słownik języka polskiego

• kiwać — ndk I, kiwaćam, kiwaćasz, kiwaćają, kiwaćaj, kiwaćał, kiwaćany kiwnąć dk Va, kiwaćnę, kiwaćniesz, kiwaćnij, kiwaćnął, kiwaćnęła, kiwaćnęli, kiwaćnięty, kiwaćnąwszy 1. «poruszać czymś na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; kołysać, machać»… …   Słownik języka polskiego

• oscylacja — ż I, DCMs. oscylacjacji; lm D. oscylacjacji (oscylacjacyj) «drganie, falowanie, ruch wahadłowy, drgający» Oscylacje elektronów, gwiazd. przen. «chwianie się w wyborze między dwiema możliwościami; skłanianie się raz w jedną, raz w drugą stronę»… …   Słownik języka polskiego

• oś — ż V, DCMs. osi; lm M. osie, D. osi 1. «wyobrażalna prosta będąca linią centralną jakiegoś układu elementów przestrzennych, np. linia centralna budynku, miasta, dzielnicy itp.» Oś urbanistyczna. Zbudować obiekt na osi. ∆ astr. Oś Ziemi, oś ziemska …   Słownik języka polskiego

• rozbujać — dk I, rozbujaćam, rozbujaćasz, rozbujaćają, rozbujaćaj, rozbujaćał, rozbujaćany «wprawić w ruch wahadłowy; rozkołysać, rozhuśtać» Rozbujać fotel na biegunach, kołyskę. Rozbujać dzwon. rozbujać się «zostać rozbujanym; rozhuśtać się, rozkołysać… …   Słownik języka polskiego

• rozchwiać — dk Xb, rozchwiaćchwieję, rozchwiaćchwiejesz, rozchwiaćchwiej, rozchwiaćchwiał, rozchwiaćchwiali a. rozchwiaćchwieli rzad. rozchwiewać ndk I, rozchwiaćam, rozchwiaćasz, rozchwiaćają, rozchwiaćaj, rozchwiaćał, rozchwiaćany 1. «wprawić w ruch… …   Słownik języka polskiego

• kiwać się — I – kiwnąć się {{/stl 13}}{{stl 33}} przechylać się raz w jedną, raz w drugą stronę; o przedmiotach: stojąc nierówno, chwiać się na boki, być wprawionym w ruch wahadłowy; kołysać się, bujać się, huśtać się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kiwał się nad… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień